Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΟΡΑΜΑ! Δημοσιεύθηκε ο χάρτης της ''Νέας Τουρκίας''



Σάββατο, 23 Μαρτίου 2013

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΟΡΑΜΑ! Δημοσιεύθηκε ο χάρτης της “Νέας Τουρκίας”



Την κατάσταση αποτύπωσε με τον καλύτερο τρόπο η τουρκική εφημερίδα, Milliyet, σε δημοσίευμα της στις 23 Μαρτίου, όπου εμφανίζεται ο χάρτης της νέας Τουρκίας που περιλαμβάνει εκτός των άλλων και ολόκληρη την Κύπρο, (με κίτρινο χρώμα ), καθώς και την βόρειο Ελλάδα μέχρι τις… παρυφές της Θεσσαλονίκης.
Στον ίδιο χάρτη στα τουρκικά εδάφη περιλαμβάνονται και όλες οι βόρειες επαρχίες της Συρίας που σφαδάζεται από τον εμφύλιο, καθώς και όλες οι πετρελαιοφόρες περιοχές του βορείου Ιράκ, όπου η Τουρκία ελέγχει απόλυτα τον Κούρδο ηγέτη, Μεσούτ Μπαρανί.
Η τουρκική εφημερίδα κάνει λόγο για την αναβίωση του παλιού κεμαλικού σχεδίου, αυτή την φορά με τις ευλογιές της νεοοθωμανικής Τουρκίας του Ερντογάν, που περιλάμβανε παλιά εδάφη της Οθωμανικής αυτοκρατορίας πριν αυτή καταρρεύσει οριστικά κατά τον Α παγκόσμιο πόλεμο.
Εδική αναφορά γίνεται για το περίφημο μήνυμα του Αμπντουλάχ Οτσαλάν από τις φυλακές του Ιμραλή, όπου κάλεσε το κουρδικό ΡΚΚ να αφήσει τα όπλα και να σταματήσουν οι εχθροπραξίες με τον τουρκικό στρατό. Το δημοσίευμα αναφέρει την αναβίωση του λεγόμενου Εθνικού Συμφώνου, που όπως είναι γνωστό από την ιστορία ήταν η συμφωνία που είχαν κάνει οι Κούρδοι με τον Κεμάλ για να πολεμήσουν στο πλευρό του κατά των Ελλήνων στην Μικρά Ασία και να συμβάλουν στις γενοκτονίες των χριστιανών με εκατοντάδας χιλιάδες θύματα σε όλη την χριστιανική ανατολή.
Η εξέλιξη αυτή με τον Οτσαλάν, παράλληλα με το άγριο ξεπούλημα της Κύπρου, αλλά και η επανασύνδεση Τουρκίας-Ισραήλ, έχει ενθουσιάσει την Άγκυρα που τώρα θεώρει ότι είναι σχεδόν σίγουρο πως ο ελληνισμός θα πέσει σαν ώριμο φρούτο στα χέρια της και τα ελληνικά όνειρα για τα ενεργειακά κοιτάγματα και την ΑΟΖ, θα είναι για να γελά ο κάθε πικραμένος.
Ειδικά, όπως αναφέρουν οι περισσότεροι αρθογράφοι στον τουρκικό τύπο, (είναι χαρακτηριστικοί οι τίτλοι όπως της Hürriyet, «Büyük Türkiye», δηλαδή, «Μεγάλη Τουρκία» ), ότι μετά το μεγάλο στραπάτσο που έχει πάθει ο ελληνισμός σε όλα τα μέτωπα, τώρα δεν θα έχει καμία προοπτική η όποια ελληνική πρόθεση να προχωρήσει η Ελλάδα στην εκμετάλλευση των ενεργειακών κοιτασμάτων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.
Αντίθετα, η μόνη λύση που υπάρχει πια για τους Έλληνες και την Κύπρο, όπως τονίζεται χαρακτηριστικά, είναι η…ελεημοσύνη από την Τουρκία μήπως και πάρουν κανένα κομματάκι από τον ενεργειακό πλούτο της περιοχής.
Τα τουρκικά σχέδια, όπως αναφέρουν στη Άγκυρα, στηρίζουν και οι Γερμανοί, που έχουν μεγάλες μπίζνες με τους Τούρκους και τώρα μετά το ξεζούμισμα της Ελλάδας αυτές θα διευρυνθούν και με τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο, αλλά και οι Αμερικανοί που είναι στο πλευρό τους και πρόσφατα, όπως διαφαίνεται, και οι Ισραηλινοί.
Μετά από όλα αυτά, όπως αντιλαμβάνεται όποιος παρακολουθεί τις εξελίξεις, η προδοσία που συντελείται εδώ και τρία χρόνια στην Ελλάδα και τώρα δολοφονεί την Κύπρο, θα έχει ολέθριες συνέπειες για το μέλλον του ελληνισμού.
Συναγερμός από όσους  έχουν ακόμα κάποιο αίσθημα εθνικής ευθύνης, από την εκκλησία, από τα συνδικάτα, από τις κοινωνικές οργανώσεις.


Νίκος Χειλαδάκης
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
gundem.milliyet.com.tr

Genişleme mi dayanışma mı?

Öcalan’ın ‘Misak-ı Milli’ vurgusunu uzmanlar farklı şekillerde yorumladı: Kızılkaya, ‘Ortadoğu Konfederasyonu’na gönderme yaptı’, Ergil, ‘Sınıra değil Osmanlı halkları arasındaki dayanışmaya bir gönderi’, Arıboğan ise, ‘Bölünme yerine ilerleme vurgusu’ dedi

Abdullah Öcalan’ın önceki gün Diyarbakır’daki Nevruz kutlamaları sırasında okunan mesajında yer alan “Misak-ı Milli” vurgusu dikkat çekti. Öcalan mesajında, TBMM’nin kuruluşundaki ruh, bugün de yeni dönemi aydınlatmaktadır. Bu modele yine Anadolu ve Mezopotamya coğrafyasının, ondaki kültür ve zamanın öncülük etmesi, onu inşa etmesi kaçınılmazdır. Tıpkı yakın tarihte Misak-ı Milli çerçevesinde Türklerin ve Kürtlerin öncülüğünde gerçekleşen MilliKurtuluş Savaşı’nın daha güncel, karmaşık ve derinleşmiş bir türevini yaşıyoruz. Misak-ı Milli’ye aykırı olarak parçalanmış ve bugün Suriye ve Irak Arap Cumhuriyeti’nde ağır sorunlar ve çatışmalar içinde yaşamaya mahkum edilen Kürtleri, Türkmenleri, Asurileri ve Arapları birleşik bir ‘Milli Dayanışma ve Barış Konferansı’ temelinde kendi gerçeklerini tartışmaya, bilinçlenmeye ve kararlaşmaya çağırıyorum” demişti. Uzmanlar mesajdaki Misak-ı Milli vurgusunu farklı şekillerde yorumladı.

‘Ortadoğu Konfederasyonu’
MUHSİN KIZILKAYA (Kürt yazar): Misak-ı Milli, şu anki milli sınırlar belirlenmeden önce Musul’u da kapsayan bir kavramdır. Cumhuriyetin kuruluşundan sonra şu andaki milli sınırlar belirlenince Musul, Misak-ı Milli sınırlarının dışında kalmıştır. Öcalan’ın vurguladığı şey bu.Kürdistan’ın şöyle bir özelliği var, üzerinde sadece Kürtlerin yaşadığı bir coğrafya değildir  ama dili Kürtçedir.
O vurgu Irak Kürdistan’ını da kapsayan bir şeydir. Öcalan’ın demokratik modernite diye önerdiği modeli sadece Türkiye için öngörmüyor, bir Ortadoğu projesi olarak görüyor. ‘Ortadoğu Halklar Konfederasyonu’ diye bir kavram ortaya atıyor.
Bütün Ortadoğu’daki halkların devletsiz yaşadığı, konfedere topluluklar şeklinde örgütlendiği bir düzenden bahsediyor. Bu modelin gerçekleşme şansı nedir ne değildir o ayrı bir tartışma konusu ama Misak-ı Milli kavramını da bu demokratik modernite, Ortadoğu Konfederasyonu için işin içine kattığı bir şey.

‘Ortak düşmanla savaş’
PROF. DR. DOĞU ERGİL (Kürt raporunu hazırlamıştı): Misak-ı Milli’nin iki özellik var, Osmanlı halklarının dayanışması ve ülkeye karşı olan saldırganlığın birlikte engellenmesi. Burada dayanışmanın sürdürülmesi ve birbirimize karşı değil dışarıdaki ortak düşmana karşı savaşma çağrısı vardır. Osmanlı’nın toprak bütünlüğünü kaybetmemek en azından elde kalanlara sahip çıkmak vardır.  Çünkü herkes biliyor ki toprak dediğiniz şeyi sadece ordu korumaz, o topraklar üzerinde yaşayan insanlar korur. Neticede ordu dediğinizde halktan derlenmiş olan kişilerdir. Milleti geniş bir şekilde tanımlayan bir çağrıydı o. Şimdi bunun yeni biçimini yapmak ve bu ülkede yaşayan bütün halkların tek olarak tanımlanması ve onların arasında yeni bir mukabele çağrısı var.

‘Bu mesaj Kürtlere de’
PROF. DR. DENİZ ÜLKE ARIBOĞAN: Öcalan’ın mesajında Misak’ı Milli sınırları kastedilerek bir bölünme ya da Türkiye’nin küçülmesinin değil; Türkiye’nin kuruluşundan itibaren öngördüğü sınırlara ulaşmasının öngörüldüğü anlaşılıyor. Misak-ı Milli’ye vurgu yapılırken Türkiye Cumhuriyeti’nin kuruluş mantığına bir atıfta bulunuluyor.
Şu anda geride kalma olduğu, ileri gidilmesi gerektiği söyleniyor. Bu mesaj Kürtlere de veriliyor. Burada düşmanın içeride olmadığı vurgulanıyor. Batı emperyalizmi hedef alınıyor ve araya nifak sokanın başkaları olduğu görüşü anlaşılıyor.



Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

ΔΙΗΜΕΡΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ: «Παιδεία και εθνική συνείδηση στον ελληνικό κόσμο από την Άλωση μέχρι τις παραμονές της Επανάστασης του 1821 - Ζητήματα έρευνας και ερμηνείας»

ΔΙΗΜΕΡΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΜΕ ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ:

«Παιδεία και εθνική συνείδηση στον ελληνικό κόσμο από την Άλωση μέχρι τις παραμονές της Επανάστασης του 1821 -

Ζητήματα έρευνας και ερμηνείας»
Επιστημονικό συνέδριο και έκθεση ιστορικού βιβλίου
Σάββατο 30 Μαρτίου, ώρες 9.00-13.30 & 17.00-20.45
& Κυριακή 31 Μαρτίου, ώρες 11.00 - 15.00
«ΝΕΟΣ ΕΡΜΗΣ Ο ΛΟΓΙΟΣ», «ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ», "MANIFESTO", «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ», «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ»

ΑΙΘΟΥΣΕΣ  ΦΙΛΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ, ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ, Πεσματζόγλου 5 και Σταδίου

Το πρόγραμμα του Συνεδρίου
ΠPΩI ΣABBATOY,
30 MAPTIOY 09.45-13.45
- Tο Oικουμενικό Πατριαρχείο στο ιστορικό πλαίσιο της Οθωμανικής Aυτοκρατορίας, από τον Σβολόπουλο Kωνσταντίνο, ιστορικό, Ακαδημαϊκό
- Tο πρόβλημα του εξισλαμισμού στό Οθωμανικό Kράτος, από την Παπούλια Bασιλική, ιστορικό, ομότ. καθηγήτρια Πανεπιστημίου
- Η Eκπαίδευση κατά την πρώιμη Tουρκοκρατία και τα ζητήματα των εκκλησιαστικών προνομίων, από τον Διαμαντή Απόστολο, ιστορικό, Πανεπιστημιακό
- Xρησμολογία στα χρόνια της Tουρκοκρατίας: Ανάμεσα στην αυτοκάθαρση καί την ελπίδα, από τον Kαριώτογλου Αλέξανδρο, δ.θ., σχολ. σύμβουλο θεολόγων
- Γλώσσα και εθνική συνείδηση κατά τους χρόνους της μακράς δουλείας του Γένους (Tουρκοκρατία), από τον Kύρκο Bασίλειο, ομότ. καθηγητή Πανεπιστημίου
- Η συμβολή του Αγίου Kοσμά του Aτωλού στην Παιδεία του Γένους, από τον πρωτ. Γεώργιο Eυθυμίου, επικ. καθηγητή Πανεπιστημίου
-H Εκπαίδευση στον Ιστορικό Πόντο από την περίοδο των Οθωμανικών μεταρρυθμίσεων μέχρι το 1922, από την Ηλιάδου Σοφία, αναπλ. καθηγήτρια Πανεπιστημίου
AΠOΓEYMA ΣABBATOY,
30 MAPTIOY 16.00-20.45
- Oι Kρυπτοχριστιανοί του Πόντου, από τον Φωτιάδη Kωνσταντίνο, ιστορικό, καθηγητή Πανεπιστημίου
- Eθνικά και υπερεθνικά του εκκλησιαστικού χώρου στο δούλον Γένος, από τον Πρωτ. Γεώργιο Mεταλληνό, ιστορικό, ομότ. καθηγητή Πανεπιστημίου
- Η διαμόρφωση του νεοελληνικού πολιτισμικού προτύπου: Από τον Ερωτόκριτο στο κλέφτικο τραγούδι, από τον Kαψωμένο Ερατοσθένη, ομότ. καθηγητή Πανεπιστημίου
- Tο όραμα του Pήγα Bελεστινλή, από τον Kαραμπερόπουλο Δημήτριο, διδ. Ιστορίας Iατρικής, ερευνητή του Pήγα
- H nazione greca της Bενετίας, από τη Mαλτέζου Xρύσα, ιστορικό, Ακαδημαϊκό
- Aπευθυνόμενοι στην Eυρώπη: Oι Έλληνες της Tουρκοκρατίας αυτοσυστήνονται, από τον Mηνάογλου Xαράλαμπο, δ.φ., ιστορικό, εκπαιδευτικό
- H Mετακένωση και Ορθόδοξη Παράδοση στη σκέψη του Αδαμαντίου Kοραή, από τον Γεώργιο Kαραμπελιά, συγγραφέα, οκονομολόγο
- Tur Abdin - Tο θείον Όρος: Eνα ντοκυμαντέρ για τις Xριστιανικές Kοινότητες της Άνω Mεσοποταμίας, του Γεωργίου Zαφείρη (30')
ΠPΩI ΚΥΡΙΑΚΗ,
31 MAPTIOY 11.00-14.30
- Έθνος, Εθνισμός, Εθνικισμός: Tο πρόβλημα της ορολογίας, από τον Xατζηαντωνίου Kωνσταντίνο, ιστορικό, συγγραφέα
- Η διαχρονική ενότητα του Ελληνισμού (Αρχαιότητα, Bυζάντιο, Tουρκοκρατία, Nέος Ελληνισμός), από τον Kαραθανάση Aθανάσιο, ιστορικό, καθηγητή Πανεπιστημίου
- Tο Eθνος ως συνείδηση κοινωνίας στον ελληνικό κόσμο, από τον Kοντογιώργη Γεώργιο, καθηγητή Παντείου Αν. Σχ. Πολ. Επιστημών
- Η έννοια του Γένους κατά τους χρόνους της Tουρκοκρατίας, από τον Mερακλή Mιχάλη, ομότ. καθηγητή Πανεπιστημίου
- Ελλείμματα ελληνικής Ιστορίας κατά τη Mεταπολίτευση, από τον Λαζάρου Aχιλλέα, δ. ιστ., Bαλκανιολόγο
- Tο Έθνος και η Eκπαίδευση των εκπαιδευτικών: Aπό την εθνικοφροσύνη στην αποδόμηση, από τον Γκότοβο Αθανάσιο, καθηγητή (παιδαγωγικης), Πανεπιστημίου
- Kριτική αξιολόγηση θεωριών ωραιοποίησης της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας, από τον Xατζηαναστασίου Aναστάσιο, δ.φ. ιστορικό, εκπαιδευτικό

Η Τουρκία δημιουργεί συνθήκες πολέμου

Η Τουρκία δημιουργεί συνθήκες πολέμου

«Δημοσιεύτηκε Κυριακή, 24 Μαρτίου 2013 | Κυριακή, Μαρτίου 24, 2013


Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ξένου τύπου, το Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας αντιδρά στο σχέδιο, να τεθούν οι πόροι των υδρογονανθράκων ως εγγύηση για το πακέτο διάσωσης της Κύπρου…
Η Τουρκία αντιδρά σε ένα ενδεχόμενο κυπριακό σχέδιο να βάλει το πετρέλαιο και τα δικαιώματα
φυσικού αερίου γύρω από την ανατολική Μεσόγειο, ως εγγύηση σε ένα διεθνές πακέτο διάσωσης που χρειάζεται απεγνωσμένα για να προστατεύσει την οικονομία της από την πτώχευση.

Σε δήλωσή του το Σάββατο το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών προειδοποίησε ότι το Κυπριακό σχέδιο θα διακινδυνεύσει μια νέα κρίση στην περιοχή, λέγοντας ότι μια τέτοια κίνηση θα αγνοήσει τα ίσα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων, στους πόρους υδρογονανθράκων του νησιού.

“Πιθανά σχέδια να θέσουν τους από κοινού πόρους του νησιού ως ενέχυρο για« ένα ταμείο αλληλεγγύης » ή οποιαδήποτε άλλη σύμβαση δανείου, είναι ακριβώς μια άλλη αντανάκλαση της Κυπριακής ψευδαίσθησης, ότι είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης ολόκληρου του νησιού και υπάρχει κίνδυνος νέας κρίσης στην περιοχή , αναφέρει η δήλωση.
Η δήλωση αναφέρει επίσης ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να προστατεύσει τη χώρα και τα τουρκικά συμφέροντα της Κύπρου και τα δικαιώματα στη Μεσόγειο.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες, δηλαδή υπό μη μνημονιακές συνθήκες, αλλά και με διαφορετικές πολιτικές ηγεσίες, η Ελλάδα και η Κύπρος θα έπρεπε να καταγγείλουν άμεσα στην διεθνή κοινότητα την τουρκική προκλητική στάση, ενώ θα έπρεπε να "κλείσουν" όλες τις διόδους επικοινωνίας (πολιτικά, διπλωματικά, οικονομικά) και να θέσουν άμεσα σε πλήρη συναγερμό της στρατιωτικές τους δυνάμεις.

Αυτά, βέβαια, εάν τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος ήταν ανεξάρτητα και αυτοκυρίαρχα κράτη και όχι κράτη υπό καθεστώς κατοχής και εκπροσωπούμενα από τοποθετημένες πολιτικές μαριονέτες οι οποίες εκθέτουν -σε πρωτοφανή βαθμό- σε σοβαρότατους κινδύνους απώλειας εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων (τα οποία προστατεύονται από το Διεθνές Δίκαιο) έως και απώλειας γεωγραφικού (θαλάσσιου και χερσαίου) χώρου μείζονος εθνικής σπουδαιότητας.

Αγγίζει τα όρια της γελοιότητας (τουλάχιστον) ο Ελληνισμός και ιδιαίτερα οι γηγενείς κάτοικοι της Κύπρου και της Ελλάδας να πιστεύουν πως οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν την ελάχιστη θέληση να σταθούν απέναντι στην θρασύτατη τουρκική προκλητικότητα, την στιγμή που οι πολιτικές ηγεσίες εδώ και χρόνια προσπαθούν να αποδυναμώσουν την στρατιωτική ισχύ με σειρά μέτρων και αποφάσεων που μόνο ως εθνική προδοσία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν.

Η Άγκυρα, γνωρίζοντας πολύ καλά την ποιότητα του πολιτικού προσωπικού τόσο στην Αθήνα όσο και στην Λευκωσία, τεντώνει το σχοινί, ευελπιστώντας πως θα κατορθώσει να δημιουργήσει τετελεσμένα τα οποία πολύ δύσκολα θα μπορούν να αντικρουστούν μετά από μερικούς μήνες. Αυτός ακριβώς ο θρασύτατος παρεμβατισμός της Άγκυρας είναι και η σοβαρότατη ένδειξη πως υπήρξε πρότερος σχεδιασμός και πως έχουν αρχίσει οι προετοιμασίες -μέσω των συγκεκριμένων "παρεμβάσεων"- για έναν θαλάσσιο (ίσως και όχι μόνο) Αττίλα. Αν αναλογισθούμε πως ιστορικά ποτέ η Τουρκία δεν κινήθηκε προς την Ελλάδα ή την Κύπρο χωρίς την προηγούμενη έγκριση του πέραν του Ατλαντικού βασικού συμμάχου της, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μία τραγική επανάληψη της ιστορίας, η οποία μπορεί να αποφευχθεί μόνο εάν οι πολιτικοί σε Αθήνα και Λευκωσία πιεστούν και εξαναγκασθούν να επιστρέψουν σε αδιαπραγμάτευτες εθνικές πολιτικές οι οποίες θα ξεκινούν και θα τελειώνουν με την φράση casus belli ή (την αμιγώς ελληνική) "μολών λαβέ".

Εάν έστω και αυτή τη στιγμή δεν ενεργοποιηθεί το σύνολο του διπλωματικού σώματος Ελλάδας και Κύπρου, για να αντιμετωπισθεί άμεσα η τουρκική προκλητικότητα, υπάρχουν σοβαρότατοι φόβοι πως ο Ελληνισμός οδηγείται σε μία νέα εθνική καταστροφή πρωτοφανούς μεγέθους. Αναμένοντας τις εξελίξεις, ευχόμαστε να διαψευσθούμε, αλλά η δημιουργία αυτής της έντασης ενδεχομένως θα βρει κάποιο "νευρικό" στρατιωτικό, στον οποίο θα φορτωθεί η ευθύνη για "την πρώτη σφαίρα" που θα σταθεί αφορμή για την εκκίνηση μίας σύγκρουσης που θα ξεπερνά τα επίπεδα του "θερμού επεισοδίου"... στο οποίο η Τουρκία θα κινηθεί με σχετική άνεση, αφού έχει ήδη απαλλαγεί από το μεγάλο πρόβλημα του ΡΚΚ μετά την επίσημη ανακοίνωση κατάπαυσης του πυρός εκ μέρους των Κούρδων..., εξέλιξη η οποία έχει ήδη προβληματίσει αρκετά το Ελληνικό Πεντάγωνο και τους ειδικούς αναλυτές. Και με δεδομένο πως Ελλάδα και Κύπρος έχουν βρεθεί τεχνηέντως σε θέση αδυναμίας, είναι απολύτως αναμενόμενο πως δεν θα είναι λίγοι εκείνοι που θα επιχειρήσουν να εκμεταλλευθούν στον μέγιστο βαθμό την (τονίζουμε, επιτηδευμένα) δυσχερή θέση των δύο χωρών που βρίσκονται στο κέντρο του ενεργειακού χάρτη του μέλλοντος...

Αν δεν μπορείς να κάνεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσον μπορείς. Μην την εξευτελίζεις.
Κ. Καβάφης

http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr

ΕΚΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΕΑ Δ. ΑΛΕΥΡΟΜΑΓΕΙΡΟΥ ΓΙΑ ΣΥΓΚΛΗΣΗ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

 
Αξιότιμες Κυρίες και Αξιότιμοι Κύριοι,
 
Το βράδυ της 24/25 Δεκ.1963 η Τουρκία απεφάσισε την από χρόνου ετοιμάζομένη τουρκανταρσια με τα γνωστά αποτελέσματα,
 
Την επόμενη συγκροτήθηκε το Συμβούλιο Στεμματος για την αντιμετώπιση της επίθεσης, υπήρξε μια αντίδραση λοιπόν υγιής με τα μέτρα τις εποχής-αποτέλεσμα, η αποστολή αρχικά αξιωματικών κ στη συνέχεια της Μεραρχίας κ απετράπη ο κίνδυνος.
 
Σήμερα, τώρα δηλαδή ,έχουμε εγκαταλείψει αβοήθητη την ...Κύπρο στας ορέξεις των οικονομικών δολοφόνων τη στιγμή πού οι παγκόσμιες εξελίξεις τρέχουν σε βάρος μας,!
 
Ποιώ έκκληση στους θεσμικούς παράγοντες, Πρόεδρο Δημοκρατίας,Πρωθυπουργό,αρχηγούς κομμάτων να ΣΥΝΕΛΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ Συμβούλιο Δημοκρατίας γιά να   αντιμετωπίσουν την κατάσταση. χωρις πανικό και με ψυχραιμία,
 
Η Κύπρος και ολόκληρη η Ελλάς κινδυνεύουν,
 
Όλοι μαζύ θα βρουν λύση ,
 
Ελπίζω να εισακουστώ,
 
Καλή επιτυχία
 
Δημήτρης Αλευρομάγειρος
[Αν ειναι δυνατόν να προσκληθούν στην σύσκεψη και ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατιας και το Κυπριακό Εθνικό Συμβούλιο και να ζητηθεί η αναβολή του αυριανου Γιουρογκρουπ]
 
Βλ. και  
http://www.nooz.gr/economy/ren-to-mellon-tis-kiprou-8a-einai-poli-diskolo

Τα ρωσικά ΜΜΕ μεταδίδουν ότι "Ο χρυσός είναι η αιτία της κυπριακής καταστροφής"

Τα ρωσικά ΜΜΕ μεταδίδουν ότι "Ο χρυσός είναι η αιτία της κυπριακής καταστροφής"

ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ
Σύμφωνα με τα μεγάλα ρωσικά ειδησεογραφικά δίκτυα, από την αντιπολιτευόμενη στην κυβέρνηση Β. Πούτιν «Φωνή της Ρωσίας» (Voice of Russia - Πηγή RUVR ) μέχρι το Russia 24, η εξήγηση γύρω από αυτή την εμμονή έτσι ώστε η Κύπρος να αναγκαστεί να «γονατίσει» ενώπιον των δανειστών της είναι ο κυπριακός χρυσός.
Επίσης το κρατικό ρωσικό τηλεοπτικό κανάλι Russia 24 αναφέρει ότι "κάτω από το συγκεκριμένο σχέδιο το οποίο συζητείται σήμερα στο κυπριακό κοινοβούλιο η κεντρική τράπεζα της Κύπρου πρόκειται να πουλήσει τα αποθέματα του κυπριακού χρυσού έτσι ώστε να καλύψει μέρος του ποσού των 5,8 δισ.€ το οποίο έχει ζητήσει το Εurogroup.
Οι άλλες πηγές αυτοχρηματοδότησης της Κύπρου περιλαμβάνουν τέτοια ακατανόητα και εξοργιστικά μέτρα όπως η κατάσχεση λογαριασμών αλλά και η δήμευση των αποθεμάτων των ασφαλιστικών ταμείων, έτσι ώστε να διαφύγει η προσοχή από τα αποθέματα χρυσού της Κύπρου τα οποία φτάνουν τους 13,9 τόνους"
Αν και η συγκεκριμένη ποσότητα δε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μεγάλη εντούτοις η ποσότητα αυτή είναι πραγματική αντιπροσωπεύσει δηλαδή «πραγματικό χειροπιαστό χρυσό» και όχι «νοητό διαπραγματευόμενο χρυσό» κάτι που τον κάνει ιδιαίτερα χρήσιμο σε ότι αφορά τη χειραγώγηση αγοράς προς όφελός τους. Εάν οι κεντρικές τράπεζες και οι οικονομικοί οργανισμοί που συμπιέζουν την τιμή του χρυσού προς τα κάτω μένουν σταδιακά χωρίς αποθέματα πραγματικού χρυσού τότε κάθε ουγκιά πραγματικού μη εναποθηκευμένου χρυσού είναι πολύτιμη.
Άλλωστε διαφορετικά η πρόταση για τη "διάσωση" της Κύπρου όπως αυτή έγινε από το Eurogroup είναι τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά εντελώς παράλογη.
Αλλά μήπως ο αληθινός λόγος πίσω από την κρίση αυτή είναι η επιθυμία κάποιων να πάρουν στα χέρια τους το χρυσό της Κύπρου; Η ΕΕ, το ΔΝΤ και η ΕΚΤ το μόνο που κάνουν αυτή τη στιγμή είναι να πιέζουν την Κύπρο προς την χρεωκοπία ρισκάροντας ταυτόχρονα την πρόκληση μιας επιδημίας η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε ολική κατάρρευση της ευρωζώνης. Οι ευρωπαίοι ηγέτες έχουν ήδη προσφέρει πακέτα διάσωσης στην Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Τι όμως είναι αυτό που κάνει το πακέτο διάσωσης της Κύπρου τόσο ιδιαίτερο;
Γιατί οι ηγέτες της Ευρώπης προτιμούν να σπρώχνουν τη χώρα προς μια χρεωκοπία και επιδρομή ταυτόχρονα στις καταθέσεις των κυπριακών τραπεζών αντί να την διασώσουν ουσιαστικά;
Υπάρχουν πολλές εξηγήσεις για μια τέτοια συμπεριφορά. Ή οι ηγέτες της τρόικα έχουν κάνει ένα λάθος με καταστροφικές συνέπειες ή απεργάζονται ένα σχέδιο το οποίο δεν είναι γνωστό σε κανένα άλλο πλην αυτών των ιδίων. Εάν αυτό το πακέτο διάσωσης συνδυαζόμενο με την κατάσχεση των καταθέσεων είναι ένα τραγικό λάθος γιατί οι ίδιοι δεν φαίνονται πρόθυμοι να το διορθώσουν;
Οι ευρωπαίοι διαπραγματευτές επιμένουν ότι η Κύπρος πρέπει να συνεισφέρει με 5,8 δισ.€ γνωρίζοντας όμως ταυτόχρονα ότι το κυπριακό κράτος δεν έχει τα συγκεκριμένα χρήματα. Μέχρι στιγμής όλα δείχνουν ότι η τρόικα δρα με ένα καλά οργανωμένο σχέδιο. Τι ακριβώς όμως προσπαθούν να επιτύχουν με αυτό;
Τα μεγάλα ΜΜΕ αγνοούν το δεδομένο αυτό αλλά αρκετοί έχουν προχωρήσει σε αποκαλύψεις για αυτό το θέμα όπως το πρώην στέλεχος της Goldman Sachs Andrew Maguire ο οποίος έχει δημοσιεύσει στοιχεία τα οποία υποστηρίζουν τη συγκεκριμένη υπόθεση μιας εκτεταμένης συνωμοσίας με σκοπό να ωθούν την τιμή του χρυσού και του αργύρου προς τα κάτω.
Μάλιστα διατυπώνεται ο ισχυρισμός ότι οι μεγάλες τράπεζες, ιδιαίτερα η JP Morgan Chase και η HSBC, είναι, μαζικά «καθαρά αρνητικές» στο ασήμι. Με άλλα λόγια, ότι οφείλουν τεράστια ποσά από ασήμι σε άλλους μέσω της αγοράς παραγώγων. Έτσι, ως αποτέλεσμα, φέρονται να είναι «απελπισμένες» να διατηρούν την τιμή προς τα κάτω, και να εμπλέκονται ή να έχουν εμπλακεί, σε μαζική χειραγώγηση της αγοράς για να γίνει αυτό.
Αν αλήθευαν αυτά, η εκτίναξη των τιμών του ασημιού θα μπορούσε να φέρει τις τράπεζες στο χείλος της καταστροφής. Το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβαίνει και με την αγορά του χρυσού.
Για αρκετά χρόνια γνωστοί επενδυτές όπως ο Eric Sprott και John Sinclair προσπαθούν να εστιάσουν τη διεθνή προσοχή στο συγκεκριμένο πρόβλημα. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του Eric Sprott είναι πολύ πιθανό η αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα να μην έχει καθόλου αποθέματα χρυσού αποδυναμώνοντας έτσι και την ικανότητά της να συνεχίζει να συμπιέζει την τιμή του χρυσού προς τα κάτω. Μάλιστα η Γερμανία μόλις πρόσφατα αποφάσισε τον επαναπατρισμό όλου του γερμανικού χρυσού από την αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα.
Εάν αυτό αληθεύει τότε η κυπριακή κρίση είναι μια πρώτης ευκαιρία για αυτούς που χειραγωγούν τις αγορές.
Ο χρόνος έχει δείξει ότι αυτοί που εκμεταλλεύονται την αγορά του χρυσού είναι εξαιρετικά ισχυροί και μπορούν να φτάσουν μέχρι τα άκρα προκειμένου να κρατήσουν τις τιμές του χρυσού και του αργύρου χαμηλές. Εάν είναι απαραίτητο να οδηγήσουν μια χώρα στην χρεωκοπία προκειμένου να πάρουν 13,9 τόνους χρυσού και να τον χρησιμοποιήσουν για κρατήσουν τις τιμές χαμηλές θα το κάνουν.
Εάν κριθεί απαραίτητο να δημιουργήσουν ένα αντιπερισπασμό στα ΜΜΕ όπως η κατάσχεση λογαριασμών θα το κάνουν και αυτό. Και εάν είναι επιτυχείς στην περίπτωση της Κύπρου, τότε ο ισπανικός ή ο ιταλικός χρυσός θα είναι οι επόμενοι.
Πηγή: http://www.apocalypsejohn.com/

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Μετανεωτερικός ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός και το αλυσόδεμα Ελλάδας και Κύπρου - του Θόδωρου Μπατρακούλη

Μετανεωτερικός ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός και αλυσόδεμα Ελλάδας και Κύπρου
          Aπό τον 19ο αιώνα και εντεύθεν, στο πλαίσιο του «Ανατολικού Ζητήματος», η Ρωσία ήταν σημαντικός αντίπαλος των δυνάμεων της Δύσης.[1] Πρώτα η αυταρχική-δεσποτική τσαρική Ρωσία, κατόπιν η πρώην Σοβιετική Ένωση, τελευταία η καπιταλιστική Ρωσία. Μετά το 1989-1991, όλες σχεδόν οι χώρες του πρώην υπό σοβιετική ηγεμονία συνασπισμού και πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού», ενσωματώθηκαν στο δυτικό στρατόπεδο, με ενεργό ρόλο στην αντιπαράθεση αυτή. Οι δυνάμεις της Δύσης, με την πρωτοκαθεδρία των ΗΠΑ, επιδιώκουν να αποκλείσουν παντελώς και με όλα τα μέσα την οποιανδήποτε εξάρτηση της Δύσης από τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ έχουν ακόμη τουλάχιστον την στρατιωτική πρωτοκαθεδρία, ενώ η Ρωσία ανακτά, αργά αλλά σταθερά, την ισχύ της. Παρά την άνοδο της ισχύος της - υπό την ηγεσία του Κομουνιστικού Κόμματος - Κίνας, ενδεχομένως, οι Αμερικανοί θεωρούν ως προτεραιότητα την απομόνωση, από συμμάχους, στρατηγικά σημεία και πόρους, της ορθόδοξης Ρωσίας - στην οποία αναγεννάται η αυτοκρατορική ιδέα. Οι χώρες που διατηρούσαν και διατηρούν ποικίλους δεσμούς με τη Ρωσία στο χώρο των Βαλκανίων ήταν η πρώην Γιουγκοσλαβία, κατόπιν η ορθόδοξη Σερβία, η ορθόδοξη Ελλάδα και η ορθόδοξη Κύπρος, και σε έναν βαθμό η Βουλγαρία. (Στη Μέση Ανατολή, το Ιράν και η Συρία έχουν στενές σχέσεις με τη Ρωσία, το κάθε κράτος για τους ιδιαίτερους λόγους του). Ενας από τους βασικούς λόγους που οι Δυτικοί (το ΝΑΤΟ) επενέβησαν στην πρώην Γιουγκοσλαβία με τόσο ωμούς και μεθοδικούς τρόπους ήταν για να στερήσουν την Ρωσία από τον δυνητικό μοναδικό σύμμαχο στα Βαλκάνια και να την αποκόψουν από τους Σέρβους.
        Στην Ελλάδα, όπου διατηρούνται οι δεσμοί αυτοί ακόμη από τον λαϊκό παράγοντα (αδυνατούμε εδώ να αναλύσουμε τους λόγους), θα μπορούσε να συμβεί η συντριβή χωρίς οίκτο που επιφυλάχθηκε στην πρώην Γιουγκοσλαβία! Αλλά, επειδή οι αρνητικές πλευρές μιας τέτοιας επέμβασης ήταν μεγαλύτερες από τις θετικές, οι «άσπονδοι φίλοι και σύμμαχοί μας έκαναν μια άλλη επιλογή. Η μέθοδος που υιοθέτησαν στα μακρόπνοα στρατηγικά τους σχέδια δεν ήταν η ένοπλη επίθεση, όπως στην πρώην Γιουγκοσλαβία, αλλά ένα άλλο όπλο πιο αποτελεσματικό. Ο στραγγαλισμός και το κυριολεκτικό αλυσόδεμα της Ελλάδας και της Κύπρου και ο απόλυτος έλεγχος, μέσω κυρίως τριών καθοριστικών μεθόδων. Πρώτον μέσω του πολυπολιτισμικού αφελληνισμού. Δεύτερον μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού Ελλάδας και Κύπρου. Τρίτον μέσω της πληθυσμιακής συρρίκνωσης των Ελλήνων, της άμεσης και έμμεσης γενοκτονίας και της πληθυσμιακής αλλοίωσης μέσω της λαθρομετανάστευσης. Τέταρτον μέσω της αφαίρεσης εδαφών (Δυτική Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρος, Αιγαίο), όπως έχει αρχίσει από το 1974 στην Κύπρο.[2] Τελικός στόχος η πλήρης εξασθένηση και υποταγή της Ελλάδας και της Κύπρου σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό, πολιτισμικό. Ωστε ο Ελληνισμός να μην είναι στρατηγικός παίκτης στο χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και τα δύο ελληνικά κράτη να μετατραπούν σε πιόνια.
         Η απόφαση του Eurogroup της 15ης Μαρτίου συναρτούσε το σχέδιο διάσωσης των  κυπριακών Τραπεζών με επιβολή έκτακτου φόρου σε όλες τις καταθέσεις. Η απόφαση προκάλεσε οργή και διαδηλώσεις στην Κύπρο, και ανησυχία σε διάφορες χώρες. Στον αμερικανικό τύπο επισημαινόταν ότι η Ευρωζώνη θα έπρεπε να αναγνωρίσει το λάθος της και να επανορθώσει γρήγορα τη ζημιά, ζητώντας από την Κύπρο την επιβολή «κουρέματος» στις καταθέσεις που ξεπερνούν το εγγυημένο επίπεδο και στους κατόχους τραπεζικών ομολόγων. Επίσης, καταγράφονταν η ανακοίνωση του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών, στην οποία τονιζόταν ότι «παρακολουθεί στενά την κατάσταση στην Κύπρο» και ότι «είναι σημαντικό να εργασθούν από κοινού η Κύπρος και οι εταίροι της στην Ευρωζώνη για την επίλυση της κατάστασης, με τρόπο υπεύθυνο και δίκαιο που θα διασφαλίζει τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα». Οι Ρώσοι ηγέτες επέκριναν αμέσως σφοδρά την απόφαση του Eurogroup. Πέραν του ότι το μέτρο της φορολόγησης των καταθέσεων ζημίωνε πολλούς πολίτες της Ρωσικής Ομοσπονδίας (ανάμεσά τους και «ολιγάρχες») που διατηρούν καταθέσεις σε κυπριακές τράπεζες, ορισμένοι αναλυτές έκαναν λόγο και για πλήγμα που δεχόταν το ίδιο το ρωσικό οικονομικό πρότυπο της περιόδου Πούτιν.
         Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η ΕΕ, παρά τις ιδιομορφίες τους, είναι αντίστοιχα θεμελιωδώς εθνοκρατοκεντρική διαδικασία και δομή.[3] Εξάλλου, oι τράπεζες χωρίς τα χρήματα των καταθετών είναι μαγαζιά χωρίς εμπόρευμα. Με τα λεφτά των καταθετών και με τη συναίνεσή τους κάνουν χρηματοδότηση επιχειρηματικών πρωτοβουλιών, κερδοσκοπία αλλά και οικονομικό πόλεμο. Όμως, στην τρέχουσα φάση εξελίξεων στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ, η Γερμανία επιδιώκει την μετατροπή άλλων κρατών σε φτωχά, εξαρτημένα οικονομικά και απόλυτα χειραγωγούμενα προτεκτοράτα. Στο πλαίσιο αυτό, στην Κύπρο, μαζί με τα Μνημόνια, θέλει να αποκτήσει τον έλεγχο και του τραπεζικού τομέα με παράλληλη αποσύνθεση των οικονομικών δομών.[4]
        Η απόφαση της Βουλής (36 Όχι, 19 παρών, 1 απουσία) εξέφραζε ακόμη ένα κυπριακό Όχι, αυτή τη φορά κυρίως στους Γερμανούς και τους άλλους δυτικούς τραπεζιτικούς ομίλους. Αλλά, το ‘Όχι είναι η αναγκαία συνθήκη σωτηρίας όχι όμως και ικανή. Χρειάζεται άμεσα η εκπόνηση μιας στρατηγικής που θα επιτρέψει τη σωτηρία Κύπρου και Ελλάδας και θα εντάξει τον αγώνα τους σε ένα ευρύτερο διεθνές πλαίσιο». H πρόταση που διατυπώνει ο Γιώργος Καραμπελιάς: «Κατ’ αρχάς πρέπει να πιέσουμε τους Έλληνες κυβερνητικούς υπευθύνους να συμπαρασταθούν με κάθε μέσο στην Κύπρο, έστω και τώρα προτάσσοντας βέτο σε οποιοδήποτε μέτρο που θα σπρώχνει την Κύπρο στη χρεοκοπία και στην οικονομική σφαγή των Ελλήνων της Κύπρου. Κατά δεύτερο λόγο, θα πρέπει να συγκροτήσουμε ένα ανοικτό και άρρηκτο μέτωπο Ελλάδας και Κύπρου σε όλα τα ευρωπαϊκά όργανα και να καταστήσουμε σαφές ότι η Κύπρος και η Ελλάδα θα έχουν κοινή μοίρα και στάση. Κι όσο για το εάν θα πρέπει να εγκαταλείψουμε εμείς και η Κύπρος το ευρώ, υπάρχει και μια άλλη εναλλακτική στρατηγική την οποία υιοθετεί ήδη και το 25% των… Γερμανών! Η έξοδος της Γερμανίας από το ευρώ. Και ας είμαστε βέβαιοι, πως αυτή η επιλογή την επόμενη περίοδο θα γίνει όλο και πιο ελκυστική για πολλές δυνάμεις στη νότια Ευρώπη και θα αγγίξει και τον στρατηγικής σημασίας άξονα Γαλλίας-Γερμανίας. Μόνο με αυτή την απειλή η οποία διατυπώνεται ήδη στην Ιταλία θα μπορέσουμε να συμμετάσχουμε σε κάποια πιθανή συμμαχία των λαών του νότου της Ευρώπης και να αποφύγουμε μία δική μας μονομερή έξοδο. Αν είναι η ευρωζώνη να διαλυθεί, το συμφέρον της Ελλάδας και της Κύπρου, είναι αυτό να μην πραγματοποιηθεί με μόνα θύματα εμάς, αλλά να αγκαλιάσει όλη την ευρωζώνη, έτσι ώστε να μπορούμε να οικοδομήσουμε εναλλακτικές συμμαχίες που δεν θα μας αφήσουν μόνους μας απέναντι στους νεοθωμανούς που καραδοκούν.»[5] Ποιός θα μας σώσει; Eμείς οι ίδιοι. Όσο αναζητούμε σωτήρες απ’ έξω ή εσωτερικούς και δεν αυτενεργούμε, η κατάσταση στην Ελλάδα και την Κύπρο θα χειροτερεύει. Στηριζόμενοι κυρίως στις δικές μας δυνάμεις, και ασφαλώς με κατάλληλες συμμαχίες θα βγούμε από τα αδιέξοδα.

Θόδωρος Μπατρακούλης



[1] Βλ. και το υπό έκδοσιν βιβλίο του γράφοντος Ευρωπαική πολιτική και Ανατολικά Ζητήματα.
[2] Βλ. και Δαμιανός Βασιλειάδης, «Οι ενδοιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ο Ελληνισμός», 22.03.2013, kostasxan.blogspot.gr/
[3] Βλ. Παναγιώτης Ηφαιστος, Εθνική Κοσμοθεωρία, συγκρότηση και συγκράτηση των κρατών, της Ευρώπης και του κόσμου, Αθήνα: Εκδόσεις Ποιότητα, 2009, ιδιαίτ. κεφ. 2, σ. 49-50, κεφ. 6, σ. 251-268.
[4] Βλ. και Σωτήρης Σιδέρης, «Το τετραετές σχέδιο Σόιμπλε για τη διάλυση της Κύπρου», Η Ελλάδα αύριο, 20.03.2013, σ. 8-9.
[5] Γ. Καραμπελιάς, «Το όχι της Κύπρου και οι άθλιοι των Αθηνών», 19.03.2013, www.ardin-rixi.gr.

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Το μήνυμα που απεύθυνε ο Οτζαλάν στους Κούρδους και τους λαούς της Ανατολής!

Παρασκευή, 22 Μαρτίου 2013

Αυτό είναι το μήνυμα που απεύθυνε ο Οτζαλάν στους Κούρδους και τους λαούς της Ανατολής!

Ολόκληρο το μήνυμα του Αμπντουλλάχ Οτζαλάν στο Νεβρόζ
Διαβάζοντας το μήνυμα του Άπο, καλό είναι να ληφθεί υπ' όψιν ότι ανάμεσα στις δεκάδες χιλιάδες σημαίες δεν υπήρχε ούτε μια τουρκική σημαία. Ο νοών νοείτω!
Απευθύνω χαιρετισμό σε όλους και εύχομαι ένα ευτυχισμένο Νεβρόζ.
Ας είναι ευτυχισμένο το Νεβρόζ της απελευθέρωσης των κατατρεγμένων και των καταπιεσμένων.
Χαιρετίζω το Νεβρόζ, την ημέρα της ανάστασης των λαών της Μέσης Ανατολής και την Κεντρικής Ασίας.
Χαιρετίζω όλους τους αδελφούς λαούς.
Τους λαούς που κατοικούν στις πλαγιές της οροσειράς του Ζάγρος και του Ταύρου, στις κοιλάδες του Τίγρη και του Ευφράτη, στους λαούς που γέννησαν την αγροτική τέχνη και τον πολιτισμό των πόλεων, χαιρετίζω έναν από τους πιο παλιούς λαούς αυτής της περιοχής, τους Κούρδους!
Για τους Κούρδους, που οικοδόμησαν αυτόν τον πολιτισμό για χιλιάδες χρόνια μαζί με άλλους λαούς και φυλές, ο Τίγρης και ο Ευφράτης είναι αδέλφια με τον Σαγγάριο. Ο χορός των Κούρδων είναι αδέλφια με το χορό του Πόντου και των Ζεϊμπέκηδων. Τα τελευταία 200 χρόνια, πόλεμοι που διεξήχθησαν στη λογική της εκπόρθησης, οδήγησαν τους αραβικούς, τουρκικούς και περσικούς λαούς στη δημιουργία εθνικών κρατιδίων, με τα αντίστοιχα προβλήματα.
Τα καθεστώτα της εκμετάλλευσης ήλθαν να καλύψουν και να εκμεταλλευθούν τα κενά που δημιουργήθηκαν. Οι λαοί της Μέσης Ανατολής ξυπνούν ή μάλλον επιστρέφουν από την Ιστορία.
Επιτέλους, εκείνοι που πάλλονται και εμπνέονται από τη φωτιά του Νεβρόζ, λένε ειρήνη, αδελφοσύνη, λύση. Η συνείδηση αυτού του αγώνα στοχεύει στην κατανόηση. Αυτή η εποποιία έχει φθάσει σε ένα σημείο. Ο αγώνας μας δεν στράφηκε και δεν πρόκειται να στραφεί ποτέ εναντίον κανενός λαού και φυλής, η θρησκευτικής ομάδας. Η επανάστασή μας ήταν εναντίον της άγνοιας, της αγραμματοσύνης, της ανέχειας και της εκμετάλλευσης. Ο πόλεμός μας δεν είναι εναντίον κάποιου έθνους ή θρησκείας. Ο πόλεμός μας είναι εναντίον της αδικίας.
Σήμερα ξυπνάμε και αντιμετωπίζουμε μια νέα Τουρκία, μια νέα Μέση Ανατολή, ένα νέο μέλλον. Η νεολαία, οι φίλοι που αποδέχονται το λόγο μου, εκείνοι που ακούνε αυτά που λέω! Σήμερα αρχίζει μια νέα μέρα. Ανοίγει η πόρτα για να περάσουμε από τον ένοπλο αγώνα στη δημοκρατική πολιτική δράση.
Δημιουργείται και διευρύνεται μια αντίληψη που λαμβάνει υπ’ όψιν της τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού μας. Εμείς δεκαετίες δώσαμε αγώνες και θυσιάσαμε τους εαυτούς μας για τα δικαιώματα αυτά.
Καμία από αυτές τις θυσίες μας δεν πήγε χαμένη. Οι Κούρδοι κέρδισαν και πάλι το δικαίωμα να υπάρχουν. Ας το γιορτάσουμε. Φθάσαμε σε ένα σημείο που μπορούμε να πούμε επιτέλους τα όπλα να σιγήσουν και να μιλήσουν οι ιδέες. Οι πρακτικές που μας αγνοούσαν και μας απέρριπταν ξόφλησαν. Το αίμα έρρεε σ’ αυτήν την περιοχή χωρίς να υπολόγιζε αν ήταν κουρδικό, τουρκικό ή λαζικό.
Ενώπιον εκατομμυρίων ανθρώπων που με ακούνε λέω ότι πλέον αρχίζει μια νέα περίοδος. Στο προσκήνιο δεν είναι πλέον τα όπλα, αλλά η πολιτική.
Ήλθε η ώρα να αποσύρουμε τις ένοπλες δυνάμεις μας πέρα από τα σύνορα. Πιστεύω ότι όλοι όσοι πιστεύουν σ’ αυτόν τον αγώνα, θα επιτηρήσουν με προσοχή και ευαισθησία και θα εξασφαλίζουν την ομαλή πορεία των εξελίξεων αυτήν την περίοδο. Αυτό δεν είναι το τέλος, είναι η αρχή των εξελίξεων. Δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα, αρχίζουμε έναν νέο αγώνα.
Όλοι έχουμε τις ίδιες ευθύνες για να δημιουργήσουμε ένα καθεστώς που θα εξασφαλίζει ίσα δικαιώματα σε όλους τους λαούς και όλους τους πολιτισμούς, όπως αρμόζει στην ιστορία του Κουρδιστάν και της Ανατολής. Απευθύνω έκκληση στους Κούρδους να εξασφαλίσουν τουλάχιστον τα ίδια δικαιώματα ισότητας και στους Αρμενίους, τους Τουρκομάνους και τους Άραβες.
Αξιοσέβαστε λαέ της Τουρκίας. Ο τουρκικός λαός θα πρέπει να γνωρίζει σήμερα ότι η αδελφοσύνη με τους Κούρδους κρατάει χίλια χρόνια, κάτω από τη σημαία του Ισλάμ. Αυτή η αδελφοσύνη, δεν θα πρέπει να στηρίζεται στη λογική της εκπόρθησης και της αφομοίωσης του άλλου.
Οι προσπάθειες των ελίτ που στηρίζονταν στον καπιταλιστικό μοντερνισμό και δεν δέσμευαν τον λαό, έχουν χρεοκοπήσει. Απευθύνω έκκληση στους δυο λαούς μας, που αποτελούν τις στρατηγικές δυνάμεις της Μέσης Ανατολής, να οικοδομήσουμε έναν δημοκρατικό εκσυγχρονισμό που θα στηρίζεται στις δυνάμεις και τον αυθεντικό πολιτισμό του κάθε λαού. Υπάρχει κανείς να δώσει απάντηση σ’ αυτήν την έκκληση;
Τώρα είναι η ώρα της αλληλοκατανόησης και της συγνώμης. Ο κοινός αγώνας που δώσαμε στα Δαρδανέλια και το πνεύμα που μας οδήγησε στην από κοινού ίδρυση της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, το 1920, θα πρέπει να φωτίσει αυτήν τη νέα περίοδο.
Απευθύνω έκκληση στις γυναίκες, τις καταπιεσμένες θρησκευτικές ομάδες και φυλές, εκείνους που διατηρούν το δικό τους πολιτισμό, τους εκπροσώπους της εργατικής τάξης, καθώς και όλους όσους μπορούν να επιλέξουν αυτή τη νέα επιλογή να λάβουν τη θέση τους στο νέο σύστημα του δημοκρατικού εκσυγχρονισμού. Η Μέση Ανατολή και η Κεντρική Ασία αναζητούν ένα δημοκρατικό καθεστώς. Η αναζήτηση προτύπου ελευθερίας και αδελφοσύνης είναι το ίδιο αναγκαία όσο το ψωμί για όλους τους ανθρώπους. Στην αναζήτηση και εφαρμογή αυτού του προτύπου η περιοχή της Ανατολής και της Μεσοποταμίας αναπόφευκτα θα παίξουν πρωτοποριακό ρόλο. Όπως ο απελευθερωτικός πόλεμος που δόθηκε τα πλαίσια του Εθνικού Όρκου, στην πρόσφατη ιστορία.
Παρά τα λάθη και τις παραλείψεις που έγιναν στα τελευταία 90 χρόνια, καλούμε τους λαούς και τις κοινωνικές τάξεις που καταπιέστηκαν και δοκιμάστηκαν να έλθουν μαζί μας, να οικοδομήσουμε ένα νέο πρότυπο. Δώστε απάντηση σ’ αυτήν την έκκληση.
Το εμείς απωθήθηκε και κατεπνίγη από εγώ, στα πλαίσια της στενής αντίληψης για την εξουσία. Πρέπει να δώσουμε την παλιά έννοια στο εμείς. Πρέπει να ενωθούμε απέναντι σ’ εκείνους που θέλουν να μας διασπάσουν και να μας κατακερματίσουν. Όσοι δεν αντιλαμβάνονται στο πνεύμα των καιρών, θα οδηγηθούν στα σκουπίδια της Ιστορίας. Οι λαοί της περιοχής γίνονται μάρτυρες γέννησης νέων οριζόντων.
Αυτό το Νεβρόζ είναι ένα δώρο, μια έκπληξη για όλους μας. τα νοήματα των μηνυμάτων του Μωυσή, του Ιησού και του Μωάμεθ ξαναζούν και κινητοποιούν τις κοινωνίες.
Το υπόβαθρο του νέου αγώνα είναι οι ιδέες, οι ιδεολογίες και η δημοκρατική πολιτική. Αρχίζουμε τον δημοκρατικό αγώνα. Χαιρετίζω όλους εκείνους που στηρίζουν αυτόν τον αγώνα. Όλους εκείνους που στηρίζουν τις προσπάθειες για τη δημοκρατική ειρήνη. Χαιρετίζω όλους εκείνους που παίρνουν στην πλάτη τους το θέμα της αδελφοσύνης των λαών.
Ζήτω το Νεβρόζ.
Ζήτω η αδελφοσύνη των λαών!!!
Διαβάστηκε από το http://infognomonpolitics.blogspot.gr

Τα συμφέροντα και το ...''ξανθό γένος'' - του Δρ Γεωργίου Κ. Φίλη



 


Η Μόσχα με τη στάση της στο ζήτημα της Κύπρου αναζητά την ευκαιρία να κερδίσει με το μέρος της ένα ολόκληρο έθνος και όχι ένα οικόπεδο ή ένα σταθμό… υγροποίησης φυσικού αερίου.

 

Του Δρ. Γεωργίου Κ. Φίλη

 

Οι Κύπριοι Έλληνες για ακόμα μία φορά απέδειξαν πως ρέει πολύ πιο «ελληνικό αίμα» στις φλέβες τους σε σχέση με κάποιους «ελληναράδες» των Αθηνών, οι οποίοι μπροστά στους «γεωπολιτικώς ανάπηρους» του Βερολίνου δεν τολμούν καν να διαφωνήσουν, ενώ η παραμικρή απειλή αποδείχθηκε νομοτελειακά βέβαιο ότι αρκεί για να ανακόψει με συνοπτικές διαδικασίες από την αρχή, κάθε είδος… αντιστασιακής διάθεσης.

Για την ώρα, η καταστροφή, υπό την έννοια της καταλήστευσης της χώρας από τους Γότθους, απεφεύχθη. Η καταστροφή όμως υπό την έννοια της κατάρρευσης του τραπεζικού συστήματος της Κύπρου δεν έχει απομακρυνθεί αφού η απόρριψη του νομοσχεδίου δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερη ανασφάλεια στις αγορές για τι ακριβώς θα συμβεί με το άνοιγμα των τραπεζών, όταν φυσικά αυτές ανοίξουν, μαζί φυσικά με το χρηματιστήριο.

 


Η ανάγκη λοιπόν για την εκπόνηση ενός αξιόπιστου σχεδίου το οποίο θα αντικαταστήσει το έκτρωμα που παρουσιάστηκε στη Βουλή παραμένει. Ακριβώς στη συγκεκριμένη ανάγκη, η Μόσχα που φαίνεται να έχει πάρει το θέμα πάνω της θα πρέπει να δώσει μία λύση η οποία θα μετατρέψει την αβεβαιότητα και τον φόβο σε σιγουριά και αγαλλίαση, αφού αν μη τι άλλο η εμπλοκή του Κρεμλίνου θα δώσει το σωστό «σήμα» στους Ρώσους αναφορικά με την πολιτική απόφαση της κυβέρνησής τους να μην εγκαταλείψουν έναν αδερφό παραδοσιακά λαό και μια σημαντική ως εκ της θέσης της χώρα, στα αρπακτικά νύχια κάποιων οι οποίοι θέλουν να λέγονται εταίροι.

 

Ακριβώς λοιπόν στο συγκεκριμένο σημείο η Ρωσία θα πρέπει να αντιληφθεί πως αυτή τη στιγμή στη περιοχή δεν παίζονται απλά τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ των Ρώσων πολιτών που μπορεί να χαθούν ως φόροι, ποσό το οποίο φυσικά αξίζει κάθε προστασίας καθαυτό, αλλά στην ουσία παίζεται η αξιοπιστία της Μόσχας στο να αποτελέσει από εδώ και πέρα έναν αξιόπιστο σύμμαχο στο πλευρό του ελληνισμού, που για κάποιον «ανεξήγητο» λόγο χτυπιέται από εκείνους οι οποίοι χρωστούν την πνευματική και πολιτιστική τους ύπαρξη σε αυτόν.

 

Έχοντας πλήρη επίγνωση όλων των παραπάνω και ευχόμενοι προς κάθε κατεύθυνση πως η Ρωσία πραγματικά θα φερθεί στον ελληνισμό όπως αυτός την έχει… φαντασιωθεί ή/και περιμένει, δηλαδή ως το περίφημο «ξανθό γένος» δεν πρέπει παρά να σημειώσουμε τα εξής αναφορικά με τη συγκεκριμένη χώρα, κάνοντας πρώτα την αναγκαία επισήμανση.

 

Γνώμονας της Ελλάδας από εδώ και στο εξής δεν πρέπει να είναι κανενός είδους ψευδεπίγραφο ιδεολόγημα τύπου «δεξιάς», «αριστεράς», «ευρωπαϊκού μέλλοντος», «κοινού νομίσματος», «φιλοαμερικανών», «φιλορώσων», φιλό-οτιδήποτε…Το έθνος πλήρωσε ακριβά όλα αυτά τα «φιλο-…». Από την εποχή της Δ’ Σταυροφορίας και της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στους «Σταυροφόρους» (βλέπε «Δυτικούς εταίρους» της εποχής), τον Απρίλιο του 1204, το έθνος των Ελλήνων ζει σε μία παρατεταμένη κατάσταση δουλοπαροικίας ή στη καλύτερη των περιπτώσεων σε μία κατάσταση κράτους «δευτέρας διαλογής».

 

Υπάρχει καλύτερη απόδειξη για τη παραπάνω παρατήρηση από το γεγονός πως η πτώση του μεσαιωνικού ελληνισμού το 1453 έχει συνδεθεί με το ερώτημα του τί ακριβώς προτιμάμε, «την Παπική Τιάρα ή το Οθωμανικό Σαρίκι», ενώ η έναρξη του ανεξάρτητου, υποτίθεται, βίου μας το 1830 μας έφερε το «Αγγλικό», «Γαλλικό» και «Ρωσικό»… κόμμα; Υπάρχει άλλη περίπτωση κράτους των οποίων τα κόμματα να έχουν την ονομασία άλλων κρατών; Να το πάμε παρακάτω; H Μικρασιατική καταστροφή ήρθε λόγω της σύγκρουσης των «γερμανόφιλων» με τους «φιλοδυτικούς», ενώ ο Εμφύλιος έλαβε χώρα λόγω των εξαρτήσεων από τη Μόσχα και το Λονδίνο.

 

Δηλαδή, μετά τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, ενώ ήμασταν πάντα από τη πλευρά των νικητριών δυνάμεων, αντί να δρέψουμε τις δάφνες των προσπαθειών μας και να ανασυγκροτηθούμε, «καταφέρναμε» να έχουμε έναν ακόμα πόλεμο, πιο καταστροφικά μάλιστα από τους Παγκοσμίους, ως… δώρο.

 

Κλείνουμε τη συγκεκριμένη παρατήρηση επισημαίνοντας πως είτε μιλάμε για τις ΗΠΑ, είτε για τη Βρετανία, είτε για τη Γερμανία, είτε για τη Ρωσία, θα πρέπει να έχουμε στο νου μας πως έχουμε να κάνουμε με γεωπολιτικούς δρώντες οι οποίοι λειτουργούν ως Μεγάλες Δυνάμεις, άρα οι πράξεις τους τις περισσότερες φορές έχουν να κάνουν όχι με το συναίσθημα ή το δίκαιο (αξιοποιούνται ως επικοινωνιακά εργαλεία) αλλά με τα «μόνιμα συμφέροντά» τους. Δεν έχει λοιπόν κάποιος παρά να κοιτάξει στο παρελθόν με μία αντικειμενική ματιά και θα δει πως όλες οι προαναφερόμενες δυνάμεις μας «πούλησαν» ομοίως και ανά περιπτώσεις και ΚΑΜΙΑ από αυτές δεν στάθηκε κοντά μας χωρίς να ζητάει μεγάλα ανταλλάγματα και χωρίς να έχει απλά και μόνο ΣΥΜΦΕΡΟΝ και τίποτα άλλο.

 

Με άλλα λόγια, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε σε έναν κόσμο αλληλοσυγκρουόμενων βουβαλιών θα πρέπει να αντιληφθούμε πως για να έρθει το όποιο «ξανθό γένος» να βοηθήσει θα πρέπει να του δώσουμε ανταλλάγματα ίσα με αυτά που θα πρέπει να δώσουμε στους Αγγλοσάξονες ή στους Γότθους εταίρους μας οι οποίοι αισθάνονται πλέον πως μπορούν να τα παίρνουν και από μόνοι τους…

 

Ο Ελληνισμός θα πρέπει πλέον να έχει έναν στόχο και μία ιδεολογία η οποία δεν είναι άλλη από την επιβίωσή του και την κατίσχυση στη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στην οποία όπως έχουμε αναφέρει πολλάκις παίζεται η ισορροπία δυνάμεων στην Ευρασία για τον 21ο αιώνα.

 

Με βάση όλα τα παραπάνω, τα ελπίζουμε κατανοητά και αποδεκτά από τον κάθε νουνεχή και ψύχραιμο παρατηρητή, ας δούμε επιγραμματικά τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει με τη Ρωσία σήμερα:

 

Περίπτωση Α: Υπάρχει περίπτωση η Μόσχα να «μπλοφάρει» σε σχέση με τη περίφημη βοήθεια προς τη Κύπρο και όλα αυτά να γίνονται για επικοινωνιακούς λόγους, με αποτέλεσμα να αφήσει τη Λευκωσία στα κρύα του λουτρού την πλέον κρίσιμη στιγμή η οποία είναι τώρα, όπου η Κύπρος μετά την απόρριψη του εκτρώματος που έγινε προσπάθεια να της επιβληθεί, θα πρέπει να παρουσιάσει μία αξιόπιστη λύση τόσο για το εσωτερικό όσο και για το εξωτερικό, έτσι ώστε να αποφευχθεί η κατάρρευση του τραπεζικού της τομέα και η χρεοκοπία με το άνοιγμα του χρηματιστηρίου και των τραπεζών της;

 

Δυστυχώς η περίπτωση αυτή υπάρχει, για δύο κυρίως λόγους:

Πρώτον, η Ρωσία δεν μένει ικανοποιημένη από τα ανταλλάγματα της Κύπρου, τα οποία θα πρέπει να είναι τέτοια ώστε να αξίζει τον κόπο να ανοίξει μέτωπο με τη Γερμανία και δυνητικά με τις ΗΠΑ στην περιοχή. Είναι η Λευκωσία έτοιμη να δώσει τέτοια «δώρα» ώστε η Μόσχα να μπει στον πειρασμό να ξεκινήσει μία ιστορία ανταγωνισμού με τους δυτικούς; Έχει το περιθώριο; Αυτό εξηγείται και ανάποδα βέβαια: Ακριβώς λόγω της κατάστασης έκτακτης ανάγκης, οι δυνατότητες δικαιολόγησης της τελικής επιλογής αυξάνονται, σε τελική ανάλυση ας παρενέβαινε εγκαίρως όποιος έχει ενστάσεις…

Δεύτερον, η Ρωσία εκβιάζεται από το Βερολίνο να μην βοηθήσει την Κύπρο, αφού της «χαλάει την πιάτσα» στον νότο της ΕΕ και γιατί η ΕΕ είναι δικό της «οικόπεδο» και όπως αυτή κρατάει μία εφεκτική στάση στα θέματα της Ανατολικής Ευρώπης και τους Καυκάσου, έτσι και το Κρεμλίνο θα πρέπει να αφήσει να τακτοποιήσει τα θέματα με τους… ιθαγενείς της.

 

Επιπροσθέτως, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το Βερολίνο με τη Μόσχα συνεργάζονται σε μία σειρά τομέων οι οποίοι είναι αμοιβαία επωφελείς και για τους δύο, για παράδειγμα μπορεί να λέμε πως η Γερμανία εξαρτάται ενεργειακά από τη Ρωσία, γιατί όμως δεν διαβάζουμε και αντίστροφά τη συγκεκριμένη πραγματικότητα ώστε να αντιληφθούμε ότι και η Ρωσία εξαρτάται από τη Γερμανία όταν εξάγει σε αυτήν την ενέργειά της;

 

Με άλλα λόγια φτάνουμε στο ίδιο συμπέρασμα με προηγουμένως, η Κύπρος θα πρέπει να δώσει τέτοια ανταλλάγματα στη Ρωσία έτσι ώστε η Μόσχα να δεχτεί να διαρρήξει τις σχέσεις της με τον πλέον στενό εταίρο της στην Ευρώπη, τη Γερμανία, επιπροσθέτως η Ρωσία θα πρέπει να βρει διέξοδο για το φυσικό της αέριο έτσι σε περίπτωση επιδείνωσης των σχέσεων με τη Γερμανία να έχει άλλη πηγή εσόδων, όπως είναι φυσικό η αύξηση των εξαγωγών στην Κίνα είναι μία καλή επιλογή σε αυτή την περίπτωση. Εκτός κι αν, όπως σημειώσαμε σε ανάρτηση τις προηγούμενες ημέρες, η Γερμανία θεώρησε ότι θα καταγάγει μια εύκολη νίκη στην Κύπρο και έχοντας εξασφαλισμένο τον έλεγχο των υδρογονανθράκων της είτε θα εξαρτάται λιγότερο από τη Μόσχα, είτε απλά θα έχει μεγαλύτερη διαπραγματευτική ισχύ.

 

Περίπτωση Β: Είναι δυνατόν η Μόσχα πράγματι να θέλει να βοηθήσει την Κύπρο και να δεχτεί να ανοίξει ένα τεράστιο μέτωπο με την Γερμανία;

 

H απάντηση και σε αυτό το ερώτημα είναι θετική, για έναν λόγο ο οποίος όμως είναι εξαιρετικά σοβαρός και αξίζει να διερευνηθεί. H Ρωσία θα το έπραττε εάν πίστευε πως η στάση της θα δημιουργούσε μία τέτοια κατάσταση στην ΕΕ η οποία θα οδηγούσε σε κατάρρευση την γερμανική ηγεμονία και ίσως το ευρώ, ενώ θα προσποριζόταν η ίδια σημαντικότατα κέρδη τόσο στην ανατολική Ευρώπη όσο και στον υδάτινο άξονα Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος.

 

Η συγκεκριμένη πολιτική χρειάζεται όμως μία ακόμα παραδοχή: Ότι οι Αγγλοσάξονες, αυτή τη στιγμή θεωρούν πως μεγαλύτερο όφελος θα έχουν από τη κατάρρευση της Γερμανίας, σε σχέση με την ενδυνάμωση της Ρωσίας, άρα θα επιτρέψουν μία τέτοια εξέλιξη. Το συγκεκριμένο σενάριο το έχουμε αναφέρει και αναλύσει πολλές φορές και έχει να κάνει με τις βασικές παραδοχές της αγγλοσαξονικής γεωπολιτικής ανάλυσης, ενώ θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο πως για να λειτουργήσει, οι Αγγλοσάξονες θα μπορούσαν να δεχτούν μία «λελογισμένη» αύξηση της ισχύος των Ρώσων σε μία περιοχή η οποία θεωρείται κρίσιμη για τα συμφέροντά τους. Σε τελική ανάλυση, ούτως ή άλλως θα τους έχουν «στα πόδια τους» μετά τη συμφωνία για το ισραηλινό αέριο. Γιατί να μην προχωρήσουν σε συνολικότερη διευθέτηση βάζοντας τάξη σε μια κρίσιμη περιοχή που κάποιοι… νεόφερτοι απειλούν να τινάξουν στον αέρα;

 
Μία τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να γίνει αποδεκτή μόνο εάν οι Αγγλοσάξονες θεωρούν μεγαλύτερη απειλή, σε πλανητικό επίπεδο, την Κίνα από τη Ρωσία, οπότε η ισχυροποίηση της Ρωσίας από τη μία και η επαναφορά της Ευρώπης στον έλεγχό τους μέσω της κατάρρευσης (σχετική έννοια) της Γερμανίας από την άλλη, θα τους οδηγούσε στη δημιουργία μίας «λευκής» Ευασιατικο-ατλαντικής δύναμης Αγγλοσαξόνων-ΕΕ-Ρωσίας για την «τελική μάχη» με τη Κίνα. Και το σταματάμε εδώ για να μη «ξεφύγουμε» τελείως και μπούμε σε χωράφια της γεωπολιτικής θεωρίας.

 
Θα ρωτούσε εύλογα κάποιος «καλά, όλα αυτά μπορούν να γίνουν από την… Κύπρο»; Η απάντηση είναι κυνικά απλή, «από μία βίδα χάλασε μία ερπύστρια, από αυτή την ερπύστρια ακινητοποιήθηκε ένα άρμα, από ένα άρμα χάθηκε μία μάχη, από μία μάχη χάθηκε ο πόλεμος»…

 
Τώρα θα ρωτήσει κανείς «τι σχέση έχουν με όλα αυτά οι ηγέτες μας;» και η απάντηση δυστυχώς είναι «καμία»… Γι’ αυτό λοιπόν και μέχρι οι Έλληνες να αποφασίσουν (ή ακόμα και να βρουν…) να φέρουν σε θέσεις κρίσιμες ανθρώπους που αντιλαμβάνονται κάποια βασικά… αρκούμαστε στο να ελπίζουμε πως «θα μας σώσει το ιππικό» και πως θα «κατέβει το Ξανθό το Γένος»…

Ας αναρωτηθούμε όμως εάν αρκούν αυτά ή θα πρέπει και εμείς να μεριμνήσουμε για τα του οίκου μας…